Sırbistan'da son günlerde gerçekleşen protestolar, toplumsal huzursuzluğun ve siyasi çekişmelerin bir yansıması olarak toplumun gündemini meşgul ediyor. Ancak, bu protestolar sırasında Sırbistan polisinin kullandığı sonik silahlar, hem halkın hem de muhalefetin tepkisini çeken tartışmalı bir konu haline geldi. Sonik silahların etkin bir şekilde kullanılması, Sırbistan’daki demokrasinin ve temel hakların ihlali iddialarının arttığı bir dönemde, muhalefetin Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’ne (AİHM) başvurmasına neden oldu.
Sırbistan'da özellikle son aylarda, hükümetin ekonomi politikalarına ve yönetim anlayışına karşı artan tepkiler, büyük protestolara dönüştü. Göstericiler, siyasi reformlar, ekonomik adalet ve sosyal eşitlik talepleriyle sokaklarda toplandı. Ancak bu protestolar sırasında polisin kullandığı sonik silahlar, özellikle gürültüye karşı duyarlı olan insanlar için büyük bir tehlike oluşturdu. Sonik silahlar, insanları kalabalıklardan uzak tutmak amacıyla yüksek desibelde ses dalgaları üreterek, fiziksel rahatsızlık yaratmak için kullanılıyor. Bu tür bir silahın kullanımı, dünya genelinde birçok insan hakları aktivisti tarafından ciddi bir şekilde eleştiriliyor ve Sırbistan'daki uygulaması, daha geniş bir tartışmanın parçası olarak öne çıkıyor.
Sonik silahların kullanımı sonrası muhalefet partileri, Sırbistan hükümetinin bu silahları kullanarak keyfi güç kullandığı iddiasıyla AİHM’e başvurdu. Muhalefet, bu silahların kullanımı sırasında birçok insanın ruhsal ve fiziksel olarak zarar gördüğünü öne sürerek, bu durumun Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'ne aykırı olduğunu belirtmektedir. Başvurunun kabul edilmesi halinde, AİHM’in alacağı karar, Sırbistan'daki devam eden protestolar ve polis uygulamaları üzerinde önemli bir etki yaratabilir. Bu durum, benzer olayların tekrar yaşanmaması adına uluslararası düzeyde bir baskı oluşturabilir.
Halkın tepkisinin artması, muhalefet partilerinin ortak bir cephe oluşturarak, hakkını aramak için daha kararlı bir tutum sergilemesine sebep oldu. AİHM’e yapılan bu başvuru, sadece Sırbistan’da değil, tüm Balkanlar'da insan hakları konusunda etkin bir yol gösterici olabilir. Bu tür olayların ardından, konuyla ilgili kamuoyunun bilgilendirilmesi ve şeffaflığın artırılması gerektiği de akademisyenler ve insan hakları savunucuları tarafından vurgulanan bir diğer önemli nokta. Yüzlerce kişinin katıldığı protestolar, sadece bir siyasi muhalefet eylemi değil, aynı zamanda insanların haklarını savunma konusunda ortaklaşa bir duruş sergileme çabası olarak değerlendiriliyor.
Sonik silahların kullanımı, Sırbistan'ın iç politikası dışında uluslararası ilişkilerinde de ciddi etkiler yaratabilir. Avrupa Birliği ile ilişkileri ve insan hakları konusundaki alınacak kararlar, Sırbistan’ın uluslararası arenada nasıl algılandığını ve gelecekteki siyasi dengelerini şekillendirebilir. Bu olayların ışığında, Sırbistan halkının kararlılığı ve muhalefetin AİHM nezdindeki müdahalesi, sadece kendi ülkeleri için değil, bölge için de umut verici bir gelişme olarak değerlendiriliyor. Sonuç olarak, Sırbistan polisi tarafından sonik silah kullanımı, siyasi bir krize dönüşürken, halkın hakları için verilen mücadelenin de yeni bir boyut kazandığını söylemek mümkündür.
